Uzaklaşmış bellemiş kendini
Ana karadan
Varamamış farkına
Değişik münasebetlerden
Aynı payda da faydasız kalmış
EksilmiÅŸ mutluluktan
Ana kara epey uzakta
Sağa dönünce solda
Dalgaları garipseyen ayakları varıyor
Dümdüz ilerlerken toprağa
Gözleri çatık
Bakıyor bitik karadan
SaÄŸ sol demiÅŸti oysa
Parmakları donanmış oklarla
KoÅŸuyor
Öyleyse üstüme, üzerime
EksilmiÅŸ mutluluktan
Püskürtüyorum
Mutluluk kırıntılarıyla
Kumsala vardım
Gülüyorum doyasıya
Düşmüş bakıyor
Zihninde top, tüfek
Harp kaçınılmaz
Kırıntı kafi gelmez gülmeye
Can yetmez dövüşmeye
Pes, pes
Çekilme vakti gelince
Sessizce güverteye
Kumların renginde
Paslanmış hisler
Zihnin bulanık
Bunalmış ruhun
Paydan şaşırmış
Yitiksin artık
Ana kara da
Sen de dahil
Bütün mevkiler ifadesiz
Çekilmiş mutluluk
Ana karadan uzaklaÅŸan
Basit
SaÄŸlam
Candan
Şahsiyet de başlıyor mutluluk.